മറ്റുമൂന്നു പുരുഷാര്‍ത്ഥങ്ങളും തീര്‍ത്ഥാടകന്റെ യോഗ്യതയനുസരിച് സിദ്ധിക്കും...(ഭൂമണ്ഡലത്തി
ആചാരസഹിതകള്‍ക്കനുസരിച് ഒറ്റയ്ക്കോ ,കൂട്ടമായോ പുണ്യസ്ഥലത്തേക്ക് നടത്തുന്ന യാത്രയാണ് തീര്‍ത്ഥാടനം..ഭൌതികമോ ,ആത്മീയമോ ആയ നേട്ടങ്ങള്‍ ലകഷ്യമിട്ടാണ് തീര്‍ത്ഥാടനങ്ങള്‍ നടത്താറുള്ളത്...രോഗശാന്തി,
"ആരുടെ കൈകാലുകളും മനസ്സും വിദ്യയും തപസ്സും കീര്‍ത്തിയും സംയമനം പൂണ്ടിരിക്കുന്നുവോ അവനു തീര്‍ത്ഥാടനഫലം കൈവരും..പ്രതിഫലം വാങ്ങാത്തവനും അഹങ്കാര രഹിതനുമായിരിക്കുന്നവന് തീര്‍ത്ഥാടന ഫലം കൈവരും...സത്യശീലനായവനും മറ്റു പ്രാണികളെ തന്നെപ്പോലെ കരുതുന്നവനും തീര്‍ത്ഥാടനഫലം കൈവരും "എന്നാണു
"ഗായന്തിദേവാ: കിലഗീതകാനിധന്യസ്തുയേ ഭാരതഭൂമി ഭാഗേസ്വര്‍ഗ്ഗാപവര്‍ഗ്ഗസ്യ ചഹേതു ഭൂതേഭവന്തിഭ്രൂയ : പുരുഷാ: സുരത്വാത്പ്രഭാവാദദ്ഭൂതാദ്
തീര്‍ത്ഥാടകര്‍ നടന്നു സഞ്ചരിച്ചു വേണം തീര്‍ത്ഥാടനം ചെയ്യുവാന്‍ ..
"ഇമം മേ ഗംഗേ യമുനേ സരസ്വതിസപ്താപോ ദേവീ : സുരാണാ അമൃക്തായാഭി : സിന്ധുമതര ഇന്ദ്രപൂര്‍ഭിത് "
ഇത്യാദി ഋഗ്വേദമന്ത്രങ്ങള്‍ തീര്‍ത്ഥാടനമാഹാത്മ്യത്തെ പ്രകീര്‍ത്തിക്കുന്നു..
ശുക്ലയജുര്‍വേദത്തില്‍ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു
" യേ തീര്‍ത്ഥാനി പ്രചരന്തി സ്യകാഹസ്താനിഷങ്കിണ:തേഷാം സഹസ്രയോ ജനേവ ധന്വാനി തന്മസി"
കൈകളില്‍ പിനാകാദി ആയുദങ്ങളേന്തി തീര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ തോറും സഞ്ചരിച് ധര്‍മ്മ പ്രചാരം ചെയ്യുന്ന രുദ്ര ഭഗവാന്‍ തീര്‍ത്ഥ സേവകരായ നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കുമാറാകട്ടെ..
അഥര്‍വ്വവേദത്തില്‍ പറയുന്നു
"തീര്‍ത്‌ഥൈ സ്മരന്തി പ്രവതോ മഹീരിതിയജ്ഞകൃത: സുകൃതോ യേനയന്തി "അത്രാദധൂര്യ ജമാനായ ലോകംദിശോഭൂതാനി യദ കല്പയന്തേ.."
യജ്ഞം ചെയ്യുന്ന യജമാനന്‍ എപ്രകാരം ഈ വക സല്‍കര്‍മ്മങ്ങളാല്‍ പാപമറ്റ് പുണ്യലോകങ്ങളെ പ്രാപിക്കുന്നുവോ അപ്രകാരം തീര്‍ത്ഥാടനം ചെയ്യുന്നയാള്‍ തീര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ മുഖേന അഞ്ജാനത്തില്‍നിന്നും ആപത്തുകളില്‍നിന്നും മോചിതനായി പുന്യലോകങ്ങളെ പ്രാപിക്കുന്നു...
മനുഷ്യന്റെ ബന്ധമോക്ഷങ്ങള്‍ക്ക് കാരണം മനസ്സാണ് ..ക്ഷേത്രങ്ങളിലും തീര്‍ത്ഥങ്ങളിലും പോകുന്നവര്‍ക്ക് നന്മ ലഭിക്കണമെന്നുന്ടെങ്കില്‍ അവര്‍ സദ്‌ഭാവനകളില്‍ മുഴുകണം..."സംയമമെന്ന തീര്‍ത്ഥഘട്ടവും സത്യമെന്ന ജലവും ശീലമെന്ന കരയും ദയയെന്ന ഓളവുമുള്ള ആത്മനദീജലത്തില്‍ ഹേ യുധിഷ്ടിര ,നീ മുങ്ങികുളിക്കുക "എന്ന് വേദവ്യാസന്‍ പറയുന്നു...
ബാഹ്യശുദ്ധിയോടൊപ്പം ആന്തരികശുദ്ധിയുണ്ടായെങ്കില
സാധുസജ്ജന സമ്പര്‍ക്കത്താല്‍ തന്റെ സന്താനങ്ങള്‍ നന്നാകുമെന്ന വിചാരം മാതാപിതാക്കള്ക്കുണ്ടായിരു
ഭഗവത് കഥാകഥനവും സദ്‌ഭാവങ്ങളും കുടികൊള്ളുന്ന ഭവനം തീര്‍ത്ഥമാണ്...അതില്‍ വസിക്കുന്നുവരുടെ പാപങ്ങളെല്ലാം അകന്ന് മംഗളമുണ്ടാകുന്നു..അച്ഛനമ്മ
"തസ്മാത് തീര്‍ത്ഥേഷ്ട ഗന്തവ്യംനരൈ സംസാര ഭീതിഭി :"
തീര്‍ത്ഥാടന കേന്ദ്രത്തില്‍ ചെയ്യുന്ന പാപം ഒരിടത്തും പരിഹരിക്കാനാവില്ല എന്നാ ബോധത്തോടെ ഒരാള്‍ക്ക് തീര്‍ത്ഥാടനം ചെയ്തു സംശുദ്ധനാകം..തീര്ത്ഥയാത്ര
മനസ്സ് ,വാക്ക്,ശരീരം ഇവയുടെ വ്യാപരത്താല്‍ ഉണ്ടാകുന്ന പാപങ്ങളും മാലിന്യങ്ങളും നിര്‍മ്മാര്‍ജനം ചെയ്യപ്പെടുന്ന വസ്തുവാണ് തീര്‍ത്ഥം...പുരുഷാര്ത്ഥങ്
മറ്റുമൂന്നു പുരുഷാര്‍ത്ഥങ്ങളും തീര്‍ത്ഥാടകന്റെ യോഗ്യതയനുസരിച് സിദ്ധിക്കും...(ഭൂമണ്ഡലത്തി
ആചാരസഹിതകള്‍ക്കനുസരിച് ഒറ്റയ്ക്കോ ,കൂട്ടമായോ പുണ്യസ്ഥലത്തേക്ക് നടത്തുന്ന യാത്രയാണ് തീര്‍ത്ഥാടനം..ഭൌതികമോ ,ആത്മീയമോ ആയ നേട്ടങ്ങള്‍ ലകഷ്യമിട്ടാണ് തീര്‍ത്ഥാടനങ്ങള്‍ നടത്താറുള്ളത്...രോഗശാന്തി,
"ആരുടെ കൈകാലുകളും മനസ്സും വിദ്യയും തപസ്സും കീര്‍ത്തിയും സംയമനം പൂണ്ടിരിക്കുന്നുവോ അവനു തീര്‍ത്ഥാടനഫലം കൈവരും..പ്രതിഫലം വാങ്ങാത്തവനും അഹങ്കാര രഹിതനുമായിരിക്കുന്നവന് തീര്‍ത്ഥാടന ഫലം കൈവരും...സത്യശീലനായവനും മറ്റു പ്രാണികളെ തന്നെപ്പോലെ കരുതുന്നവനും തീര്‍ത്ഥാടനഫലം കൈവരും "എന്നാണു
"ഗായന്തിദേവാ: കിലഗീതകാനിധന്യസ്തുയേ ഭാരതഭൂമി ഭാഗേസ്വര്‍ഗ്ഗാപവര്‍ഗ്ഗസ്യ ചഹേതു ഭൂതേഭവന്തിഭ്രൂയ : പുരുഷാ: സുരത്വാത്പ്രഭാവാദദ്ഭൂതാദ്
തീര്‍ത്ഥാടകര്‍ നടന്നു സഞ്ചരിച്ചു വേണം തീര്‍ത്ഥാടനം ചെയ്യുവാന്‍ ..
"ഇമം മേ ഗംഗേ യമുനേ സരസ്വതിസപ്താപോ ദേവീ : സുരാണാ അമൃക്തായാഭി : സിന്ധുമതര ഇന്ദ്രപൂര്‍ഭിത് "
ഇത്യാദി ഋഗ്വേദമന്ത്രങ്ങള്‍ തീര്‍ത്ഥാടനമാഹാത്മ്യത്തെ പ്രകീര്‍ത്തിക്കുന്നു..
ശുക്ലയജുര്‍വേദത്തില്‍ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു
" യേ തീര്‍ത്ഥാനി പ്രചരന്തി സ്യകാഹസ്താനിഷങ്കിണ:തേഷാം സഹസ്രയോ ജനേവ ധന്വാനി തന്മസി"
കൈകളില്‍ പിനാകാദി ആയുദങ്ങളേന്തി തീര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ തോറും സഞ്ചരിച് ധര്‍മ്മ പ്രചാരം ചെയ്യുന്ന രുദ്ര ഭഗവാന്‍ തീര്‍ത്ഥ സേവകരായ നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കുമാറാകട്ടെ..
അഥര്‍വ്വവേദത്തില്‍ പറയുന്നു
"തീര്‍ത്‌ഥൈ സ്മരന്തി പ്രവതോ മഹീരിതിയജ്ഞകൃത: സുകൃതോ യേനയന്തി "അത്രാദധൂര്യ ജമാനായ ലോകംദിശോഭൂതാനി യദ കല്പയന്തേ.."
യജ്ഞം ചെയ്യുന്ന യജമാനന്‍ എപ്രകാരം ഈ വക സല്‍കര്‍മ്മങ്ങളാല്‍ പാപമറ്റ് പുണ്യലോകങ്ങളെ പ്രാപിക്കുന്നുവോ അപ്രകാരം തീര്‍ത്ഥാടനം ചെയ്യുന്നയാള്‍ തീര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ മുഖേന അഞ്ജാനത്തില്‍നിന്നും ആപത്തുകളില്‍നിന്നും മോചിതനായി പുന്യലോകങ്ങളെ പ്രാപിക്കുന്നു...
മനുഷ്യന്റെ ബന്ധമോക്ഷങ്ങള്‍ക്ക് കാരണം മനസ്സാണ് ..ക്ഷേത്രങ്ങളിലും തീര്‍ത്ഥങ്ങളിലും പോകുന്നവര്‍ക്ക് നന്മ ലഭിക്കണമെന്നുന്ടെങ്കില്‍ അവര്‍ സദ്‌ഭാവനകളില്‍ മുഴുകണം..."സംയമമെന്ന തീര്‍ത്ഥഘട്ടവും സത്യമെന്ന ജലവും ശീലമെന്ന കരയും ദയയെന്ന ഓളവുമുള്ള ആത്മനദീജലത്തില്‍ ഹേ യുധിഷ്ടിര ,നീ മുങ്ങികുളിക്കുക "എന്ന് വേദവ്യാസന്‍ പറയുന്നു...
ബാഹ്യശുദ്ധിയോടൊപ്പം ആന്തരികശുദ്ധിയുണ്ടായെങ്കില
സാധുസജ്ജന സമ്പര്‍ക്കത്താല്‍ തന്റെ സന്താനങ്ങള്‍ നന്നാകുമെന്ന വിചാരം മാതാപിതാക്കള്ക്കുണ്ടായിരു
ഭഗവത് കഥാകഥനവും സദ്‌ഭാവങ്ങളും കുടികൊള്ളുന്ന ഭവനം തീര്‍ത്ഥമാണ്...അതില്‍ വസിക്കുന്നുവരുടെ പാപങ്ങളെല്ലാം അകന്ന് മംഗളമുണ്ടാകുന്നു..അച്ഛനമ്മ
"തസ്മാത് തീര്‍ത്ഥേഷ്ട ഗന്തവ്യംനരൈ സംസാര ഭീതിഭി :"
തീര്‍ത്ഥാടന കേന്ദ്രത്തില്‍ ചെയ്യുന്ന പാപം ഒരിടത്തും പരിഹരിക്കാനാവില്ല എന്നാ ബോധത്തോടെ ഒരാള്‍ക്ക് തീര്‍ത്ഥാടനം ചെയ്തു സംശുദ്ധനാകം..തീര്ത്ഥയാത്ര
മനസ്സ് ,വാക്ക്,ശരീരം ഇവയുടെ വ്യാപരത്താല്‍ ഉണ്ടാകുന്ന പാപങ്ങളും മാലിന്യങ്ങളും നിര്‍മ്മാര്‍ജനം ചെയ്യപ്പെടുന്ന വസ്തുവാണ് തീര്‍ത്ഥം...പുരുഷാര്ത്ഥങ്
മറ്റുമൂന്നു പുരുഷാര്‍ത്ഥങ്ങളും തീര്‍ത്ഥാടകന്റെ യോഗ്യതയനുസരിച് സിദ്ധിക്കും...(ഭൂമണ്ഡലത്തി
ആചാരസഹിതകള്‍ക്കനുസരിച് ഒറ്റയ്ക്കോ ,കൂട്ടമായോ പുണ്യസ്ഥലത്തേക്ക് നടത്തുന്ന യാത്രയാണ് തീര്‍ത്ഥാടനം..ഭൌതികമോ ,ആത്മീയമോ ആയ നേട്ടങ്ങള്‍ ലകഷ്യമിട്ടാണ് തീര്‍ത്ഥാടനങ്ങള്‍ നടത്താറുള്ളത്...രോഗശാന്തി,
"ആരുടെ കൈകാലുകളും മനസ്സും വിദ്യയും തപസ്സും കീര്‍ത്തിയും സംയമനം പൂണ്ടിരിക്കുന്നുവോ അവനു തീര്‍ത്ഥാടനഫലം കൈവരും..പ്രതിഫലം വാങ്ങാത്തവനും അഹങ്കാര രഹിതനുമായിരിക്കുന്നവന് തീര്‍ത്ഥാടന ഫലം കൈവരും...സത്യശീലനായവനും മറ്റു പ്രാണികളെ തന്നെപ്പോലെ കരുതുന്നവനും തീര്‍ത്ഥാടനഫലം കൈവരും "എന്നാണു
"ഗായന്തിദേവാ: കിലഗീതകാനിധന്യസ്തുയേ ഭാരതഭൂമി ഭാഗേസ്വര്‍ഗ്ഗാപവര്‍ഗ്ഗസ്യ ചഹേതു ഭൂതേഭവന്തിഭ്രൂയ : പുരുഷാ: സുരത്വാത്പ്രഭാവാദദ്ഭൂതാദ്
തീര്‍ത്ഥാടകര്‍ നടന്നു സഞ്ചരിച്ചു വേണം തീര്‍ത്ഥാടനം ചെയ്യുവാന്‍ ..
"ഇമം മേ ഗംഗേ യമുനേ സരസ്വതിസപ്താപോ ദേവീ : സുരാണാ അമൃക്തായാഭി : സിന്ധുമതര ഇന്ദ്രപൂര്‍ഭിത് "
ഇത്യാദി ഋഗ്വേദമന്ത്രങ്ങള്‍ തീര്‍ത്ഥാടനമാഹാത്മ്യത്തെ പ്രകീര്‍ത്തിക്കുന്നു..
ശുക്ലയജുര്‍വേദത്തില്‍ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു
" യേ തീര്‍ത്ഥാനി പ്രചരന്തി സ്യകാഹസ്താനിഷങ്കിണ:തേഷാം സഹസ്രയോ ജനേവ ധന്വാനി തന്മസി"
കൈകളില്‍ പിനാകാദി ആയുദങ്ങളേന്തി തീര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ തോറും സഞ്ചരിച് ധര്‍മ്മ പ്രചാരം ചെയ്യുന്ന രുദ്ര ഭഗവാന്‍ തീര്‍ത്ഥ സേവകരായ നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കുമാറാകട്ടെ..
അഥര്‍വ്വവേദത്തില്‍ പറയുന്നു
"തീര്‍ത്‌ഥൈ സ്മരന്തി പ്രവതോ മഹീരിതിയജ്ഞകൃത: സുകൃതോ യേനയന്തി "അത്രാദധൂര്യ ജമാനായ ലോകംദിശോഭൂതാനി യദ കല്പയന്തേ.."
യജ്ഞം ചെയ്യുന്ന യജമാനന്‍ എപ്രകാരം ഈ വക സല്‍കര്‍മ്മങ്ങളാല്‍ പാപമറ്റ് പുണ്യലോകങ്ങളെ പ്രാപിക്കുന്നുവോ അപ്രകാരം തീര്‍ത്ഥാടനം ചെയ്യുന്നയാള്‍ തീര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ മുഖേന അഞ്ജാനത്തില്‍നിന്നും ആപത്തുകളില്‍നിന്നും മോചിതനായി പുന്യലോകങ്ങളെ പ്രാപിക്കുന്നു...
മനുഷ്യന്റെ ബന്ധമോക്ഷങ്ങള്‍ക്ക് കാരണം മനസ്സാണ് ..ക്ഷേത്രങ്ങളിലും തീര്‍ത്ഥങ്ങളിലും പോകുന്നവര്‍ക്ക് നന്മ ലഭിക്കണമെന്നുന്ടെങ്കില്‍ അവര്‍ സദ്‌ഭാവനകളില്‍ മുഴുകണം..."സംയമമെന്ന തീര്‍ത്ഥഘട്ടവും സത്യമെന്ന ജലവും ശീലമെന്ന കരയും ദയയെന്ന ഓളവുമുള്ള ആത്മനദീജലത്തില്‍ ഹേ യുധിഷ്ടിര ,നീ മുങ്ങികുളിക്കുക "എന്ന് വേദവ്യാസന്‍ പറയുന്നു...
ബാഹ്യശുദ്ധിയോടൊപ്പം ആന്തരികശുദ്ധിയുണ്ടായെങ്കില
സാധുസജ്ജന സമ്പര്‍ക്കത്താല്‍ തന്റെ സന്താനങ്ങള്‍ നന്നാകുമെന്ന വിചാരം മാതാപിതാക്കള്ക്കുണ്ടായിരു
ഭഗവത് കഥാകഥനവും സദ്‌ഭാവങ്ങളും കുടികൊള്ളുന്ന ഭവനം തീര്‍ത്ഥമാണ്...അതില്‍ വസിക്കുന്നുവരുടെ പാപങ്ങളെല്ലാം അകന്ന് മംഗളമുണ്ടാകുന്നു..അച്ഛനമ്മ
"തസ്മാത് തീര്‍ത്ഥേഷ്ട ഗന്തവ്യംനരൈ സംസാര ഭീതിഭി :"
തീര്‍ത്ഥാടന കേന്ദ്രത്തില്‍ ചെയ്യുന്ന പാപം ഒരിടത്തും പരിഹരിക്കാനാവില്ല എന്ന ബോധത്തോടെ ഒരാള്‍ക്ക് തീര്‍ത്ഥാടനം ചെയ്തു സംശുദ്ധനാകം..തീര്ത്ഥയാത്ര
No comments:
Post a Comment