ഛന്ദോഗ്യോപനിഷത്തിലെ മഹാവാക്യം. ഏകതത്ത്വവാദം അഥവാ സാത്മീകരണ സിദ്ധാന്തം. 'അത് നീയാകുന്നു' എന്ന അര്ഥത്തോടു കൂടിയ വേദവാക്യം; പരമാത്മാവും ജീവാത്മാവും ലോകവും ഒന്നുതന്നെ എന്ന തത്ത്വം. മനുഷ്യനിലെ പരമസത്യത്തെ അഥവാ ആത്യന്തിക യാഥാര്ഥ്യത്തെ അറിയുന്നതിനായി ഉപനിഷത്തുകളും വേദാന്ത(ഉത്തരമീമാംസ)വും ഒട്ടേറെ പ്രയത്നിച്ചിട്ടുള്ളതായി കാണാം. ആത്യന്തിക യാഥാര്ഥ്യം ഏകവും അദ്വിതീയവുമാണെന്നും ഈ ഏകം ആത്മീയ സ്വഭാവമുള്ളതാണെന്നും അതാണ് ബ്രഹ്മമെന്നും പ്രസിദ്ധമായ ദശോപനിഷത്തുകളും ഉപദേശിച്ചിട്ടുണ്ട്. സത്തയെക്കുറിച്ച് വേദങ്ങളും പഠനം നടത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആത്മാവും പ്രപഞ്ചാത്മാവും (ജീവാത്മാവും ബ്രഹ്മവും) ഒന്നാണെന്ന നിഗമനത്തിലെത്തിയിരുന്നില്ല . ഉപനിഷത്തുകളുടെ കാലമായപ്പോള് 'തത്ത്വമസി', 'അഹംബ്രഹ്മാസ്മി', 'സോഹം' തുടങ്ങിയ മഹാവാക്യങ്ങളിലൂടെ പ്രപഞ്ചാത്മാവ് ജീവാത്മാവില് നിന്ന് ഭിന്നനല്ല എന്ന ഏകതത്ത്വവാദം സംശയലേശമെന്യേ സ്ഥാപിച്ചു.
'തത്ത്വമസി' എന്ന മഹാവാക്യത്തിന്റെ വാച്യാര്ഥം തത്-ബ്രഹ്മം, ത്വം-നീ, അസി-ആകുന്നു, എന്നാണ്. ഉദ്ദാലകന് 'തത്ത്വമസി' എന്ന മഹാവാക്യം പുത്രനും ശിഷ്യനുമായ ശ്വേതകേതുവിന് ഉപദേശിച്ചപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന് ജ്ഞാനം സിദ്ധിച്ചുവെന്ന് ശ്രുതി പരാമര്ശമുണ്ട്. പരബ്രഹ്മം സച്ചിദാനന്ദാത്മകവും ഏകവും അദ്വിതീയവുമാണെന്നും ഇതിനെ പ്രാപിക്കലാണ് മോക്ഷമെന്നുമാണ് വേദാന്തം അനുശാസിക്കുന്നത്. അവിദ്യ അഥവാ മായ കൊണ്ടാണ് യാഥാര്ഥ്യസ്ഥിതി മനസിലാക്കാതെ ദ്വൈതചിന്ത ഉടലെടുക്കുന്നതെന്ന് ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യര് വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. വൈവിധ്യത്തിലെ ഏകത്വം അനുഭവിച്ചറിയുന്നതാണ് മോക്ഷം എന്നും മോക്ഷ സമ്പാദനത്തിന് കര്ശനമായ ശിക്ഷണം കൂടിയേ തീരുവെന്നും ഉപനിഷദ് വചനങ്ങള് അനുശാസിക്കുന്നുണ്ട്. ഇതിനായി 'ശ്രവണമനനനിദിധ്യാസനാദി'കളാ യ ജ്ഞാനസമ്പാദന മാര്ഗങ്ങളെപ്പറ്റിയും വിശദമായി പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഏകവും അനശ്വരവും അപരിമേയവും സ്വയംപ്രകാശ ചൈതന്യവുമായ ആത്മാവിനെ 'അതു നീ തന്നെയാകുന്നു' എന്ന് അറിയുന്ന പ്രക്രിയയെ ആണ് 'തത്ത്വമസി' എന്ന മഹാവാക്യത്തിലൂടെ വ്യക്തമാക്കുന്നത്.
ജീവാത്മാവ് അവിദ്യഹേതുകമായാണ് മായയാകുന്ന പരിമിത ദര്പ്പണത്തിലൂടെ പ്രതിബിംബിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് യാഥാര്ഥ്യം മനസ്സിലാക്കാനാകാതെ പോകുന്നത്. ആത്യന്തികസത്യത്തിലേക്കുള്ള ഏകമാര്ഗം വേദാന്തപഠനവും വേദാന്തപഠനത്തിന് നേരത്തെ പരാമര്ശിക്കപ്പെട്ട ശ്രവണമനനാദികളായ സാധന ചതുഷ്ടയങ്ങളും അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. പരമാത്മജ്ഞാനം സിദ്ധിച്ചാല് 'അതു നീ തന്നെയാണ്' എന്ന യാഥാര്ഥ്യം അഥവാ കൈവല്യ പ്രാപ്തി സമാഗതമാകുന്നു. 'തത്ത്വമസി'ക്ക് രാമാനുജാ ചാര്യര് നല്കുന്ന വ്യാഖ്യാനം ശങ്കരാചാര്യരുടേതില് നിന്ന് തുലോം വ്യത്യസ്തമാണ്. ഒരേ വസ്തുവിന്റെ വിഭിന്ന ഗുണങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള രണ്ട് പ്രകാരങ്ങള് ഒന്നാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നതിനാണ് ഈ മഹാവാക്യം എന്നാണ് ആചാര്യന് അഭിപ്രായപ്പെട്ടത്. 'അചിദ് വിശിഷ്ട ജീവശരീരക'മായി വ്യവഹരിക്കുന്ന ജീവാത്മാവാണ് 'നീ'; 'അത്', സര്വേശ്വരനും. ഇതു പറയുമ്പോള് രണ്ടും ഭേദമുള്ളതാണെങ്കിലും ഒന്നാണ് എന്നാണ് രാമാനുജന് വിശദമാക്കുന്നത്. ഈ പരവിദ്യ അറിയുന്നവന് സര്വപാപമുക്തനും ശ്രേഷ്ഠമായ സ്വര്ലോകത്തിന് അവകാശിയുമായിത്തീരുന്നു എന്നാണ് സങ്കല്പം.
തത്ത്വമസി - അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി
നാല് വേദങ്ങളിലും ഓരോ മഹാവാക്യങ്ങള് ഉണ്ട്.
'തത്ത്വമസി', 'അയമാത്മാബ്രഹ്മ', 'പ്രജ്ഞാനം ബ്രഹ്മ','അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി'
എന്നിവയാണ് അത്.
തത്ത്വമസി - (അത്) ബ്രഹ്മം നീ തന്നെ (തത് ത്വം അസി),
അയമാത്മാബ്രഹ്മ - ഈ ജീവാത്മാവ് ബ്രഹ്മം തന്നെ,
പ്രജ്ഞാനം ബ്രഹ്മ- ബോധം ആണ് ബ്രഹ്മം,
അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി - ഞാന് ബ്രഹ്മം ആകുന്നു.
തത്ത്വമസി മഹാമ്മ്യം
വേദവാക്യങ്ങളിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രാചാരമുള്ള വാക്യമാണ് തത്ത്വമസി. നാലു വേദങ്ങളിൽ നിന്നും തെരഞ്ഞെടുത്ത നാലു വാക്യങ്ങളെയാണ് മഹാവാക്യങ്ങൾ എന്നു പറയുന്നത്. മഹാവാക്യങ്ങൾ താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നവയാണ്.
പ്രജ്നാനം ബ്രഹ്മഃ - ശുദ്ധബോധമാണ് ബ്രഹ്മം
തത്ത്വമസി - അത് നീ ആകുന്നു.
അയമാത്മാ ബ്രഹ്മഃ - ഈ ആത്മാവ് ബ്രഹ്മം തന്നെ
അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി - ഞാൻ ബ്രഹ്മമാകുന്നു.
ഗുരു ശിഷ്യന് പകർന്നു കൊടുക്കുന്ന അറിവ് ശിഷ്യൻ സാധനയിലൂടെ സാക്ഷാൽക്കരിക്കുന്നതിന്റെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളാണ് ഈ നാലു മഹാവാക്യങ്ങളിലൂടെ ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുന്നത്. ആദ്യത്തെ വാക്യത്തെ നിർവചന വാക്യം എന്നു പറയുന്നു. സാക്ഷാൽക്കരിക്കേണ്ടുന്നതിന െ നിർവചിക്കുന്നതിനാലാണ് ഇതിനെ നിർവചന വാക്യം എന്ന് പറയുന്നത്. രണ്ടാമത്തെ വാക്യം ഉപദേശ വാക്യമാണ്. ഗുരു ശിഷ്യന് സ്വസ്വരൂപം ബ്രഹ്മമാണെന്ന് ഉപദേശ രൂപേണ പറഞ്ഞുകൊടുക്കുകയാണിവിടെ. മൂന്നാമത്തെ വാക്യം സാധനാ വാക്യമാണ്. തന്റെ സ്വരൂപം ബ്രഹ്മമാണെന്ന ഉപദേശം സാധനയിലൂടെ ശിഷ്യൻ സാക്ഷാൽക്കരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനെ ഈ വാചകം പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. സഫലമായ സാധനയിലൂടെ സാക്ഷാൽക്കരിച്ച ആത്മതത്വമാണ് നാലാമത്തെ മഹാവാക്യം.
മഹാ വാക്യങ്ങളിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും ചെറുതും അതേ സമയം ഏറ്റവും ഗഹനവും ആണ് തത്ത്വമസി എന്ന ഉപദേശ വാക്യം. ഋഗ്വേദത്തിലെ ഛാന്ദോഗ്യോപനിഷത്തിൽ നിന്നാണ് തത്ത്വമസി എടുത്തിട്ടുള്ളത്. ശ്വേതകേതു എന്ന ബ്രാഹ്മണകുമാരന് പിതാവായ ഗുരു ഉപദേശിക്കുന്ന വാക്യമാണ് തത്ത്വമസി. വാക്യത്തിന്റെ ഗഹനത കൊണ്ടാകണം ഉപനിഷത്തിൽ ഈ വാചകം ഒൻപത് തവണ ആവർത്തിക്കപ്പെടുന്നു; അഥവാ ഒൻപതാമത്തെ തവണ ഉപദേശിച്ചപ്പോഴായിരിക്കണം ശ്വേതകേതു അതിന്റെ പൂർണ്ണമായ അർത്ഥം ഉൾക്കൊണ്ടത്. തത്ത്വമസി എന്ന വാചകം പിരിച്ചെഴുതുമ്പോൾ തത് + ത്വമസി എന്ന് ലഭിക്കും. തത് എന്ന വാക്കിനർത്ഥം അത് എന്നാണ്. ത്വമസി എന്നാൽ നീ ആകുന്നു എന്നർത്ഥം.
വാക്യത്തിന്റെ ഗഹനത കണക്കിലെടുത്ത് ഈ മഹാവാക്യത്തിനുള്ള വ്യാഖ്യാനമായി ശങ്കരാചാര്യർ വാക്യവൃത്തി എന്ന പേരിൽ ഒരു പ്രകരണ ഗ്രന്ഥം എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. സ്വതന്ത്രമായ ഒരു തത്ത്വവും പറയാതെ വേദത്തിലും ഉപനിഷത്തിലും പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന തത്ത്വങ്ങളെ വിദ്യാർത്ഥിക്ക് എളുപ്പം മനസ്സിലാകുന്ന രീതിയിൽ ആവർത്തിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങളാണ് പ്രകരണ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ. അനുഷ്ടുപ്പ് എന്ന വൃത്തത്തിലുള്ള സരളമായ ശ്ളോകങ്ങളിലൂടെ ആചാര്യർ ഈ മഹാവാക്യത്തിൽ മറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന സത്യത്തിന്റെ ചുരുളഴിയിക്കുന്നു. ആചാര്യരുടെ വ്യാഖ്യാനപ്രകാരം വാക്യവൃത്തിയിൽ മൂന്നു ഭാഗങ്ങളിലായി 'അത്' എന്ന് വിവക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതിനെയും 'നീ' എന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നതി നേയും 'ആകുന്നു' എന്നതിലൂടെ ഇവ രണ്ടും തമ്മിലുള്ള അഭേദത്തേയും വിശദീകരിക്കുന്നു.
തത് (അത്)
---------------
ആദി ശങ്കരന്റെ വാക്യവൃത്തി ആധാരമായി തത് എന്ന പദം നിർവചിച്ചാൽ സകല ലോകത്തിനും ആധാരമായ, ബോധസ്വരൂപമായ (എല്ലാം അറിയുന്നതായ) , സർവ വ്യാപിയായ (എല്ലായിടത്തും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതായ), അജാതമായ (ജനിക്കാത്തത്), അമരമായ (മരിക്കാത്തത്), അനന്ദരൂപമായ പരബ്രഹ്മമാണ് ശ്വേതകേതുവിന് അഥവാ ഒരു സാധകന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നത് . ഇതിനെ സാക്ഷാൽക്കരിക്കുവാനാണ് അഥവാ സ്വയം അറിഞ്ഞ് അതായിത്തീരാനാണ് ശിഷ്യന് ഗുരു നൽകുന്ന ഉപദേശം.കൂടുതൽ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കുന്നതിനായി മാണ്ഡൂക്യോപനിഷത്ത് ഏഴാം ശ്ളോകം കാണുക
ത്വം (നീ)
--------------
ഉപനിഷത്തിലെ വാച്യാർത്ഥമെടുത്താൽ ശ്വേതകേതുവിനെയാണ് നീ എന്നു ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നത്. പൊതുവായി അർത്ഥമെടുത്താൽ ഓരോ സാധകനും ഇതിൽപ്പെടുന്നു. എന്തിനേയാണോ സാക്ഷാൽക്കരിക്കുവാനായി ഉപദേശിക്കപ്പെടുന്നത് അതിനു പറഞ്ഞിട്ടുള്ള യാതൊരു ഗുണഗണങ്ങളും ഇല്ലാത്തതിനെയാണ് 'നീ' എന്നു പറയുന്നത്. അഥവാ അത് നീ ആകുന്നു എന്നു പറയുമ്പോൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്ന 'അതി'നുള്ള യാതൊരു ഗുണവും നീ എന്നു പറയുന്നതിനില്ല. തന്നെയുമല്ല, കാഴ്ചയിൽ നേർവിപരീതഗുണങ്ങളുണ്ടു താനും. രാവും പകലും പോലെ വിപരീതങ്ങളായി രണ്ടു ധ്രുവങ്ങളിൽ നിൽക്കുന്നതും കാഴ്ചയിലും ഫലത്തിലും വ്യത്യസ്തങ്ങളുമായ രണ്ടു പദാർത്ഥങ്ങൾ ഒന്നാണെന്ന് പറയുമ്പോൾ, അതെങ്ങിനെ ഒന്നായിതീരും എന്നു കാര്യകാരണ സഹിതം വിശദീകരിക്കേണ്ടുന്ന ആവശ്യം കൂടിയുണ്ട്. ഇതു മനസ്സിലാക്കിയാണ് എല്ലാ സംശയങ്ങളും ദൂരീകരിക്കുന്ന രീതിയിൽ ശങ്കരാചാര്യർ വാക്യവൃത്തിയിലൂടെ വ്യാഖ്യാനമെഴുതിയത്.
അസി (ആകുന്നു)
----------------------
ശങ്കരൻ തന്റെ യുക്തിസഹജമായ വാക്കുകളിലൂടെ 'അതി'നേയും 'നീ' യേയും തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. നീ എന്നു പറയുന്നതിന്റെ അസ്തിത്വം അരക്കിട്ടുറപ്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി ഉപാധികളെ ഓരോന്നായി ശങ്കരൻ നിഷേധിക്കുന്നു. നേതി നേതി വചനങ്ങൾ (ന ഇതി ന ഇതി - ഇതല്ല ഇതല്ല) ആവർത്തിച്ചാവർത്തിച്ച് ശങ്കരൻ സമന്വയിപ്പിക്കേണ്ട രണ്ടു പദത്തിനും സമാനസ്ഥിതി വിശേഷം കൊടുക്കുന്നു. ഇരുപത്തിരണ്ടു വർഷം മുമ്പ് കൊച്ചി തുറമുഖത്തു കണ്ട നിർധനനായ ബാലനാണ് ഇന്ന് നാം ഇവിടെ കോഴിക്കോട് നഗരത്തിൽ കാണുന്ന കോടീശ്വരനായ യുവാവ് എന്നു പറയുമ്പോൾ ഇതിലെ ഉപാധികളായ സ്ഥലം, കാലം, രൂപം എന്നിങ്ങനേയുള്ളതെല്ലാം എടുത്തു കളയുകയാണെങ്കിൽ, രണ്ടു പേരും ഒന്നു തന്നെയാണെന്നു കാണാം. കോഴിക്കോടും കൊച്ചിയും വേറെ വേറെ സ്ഥലങ്ങളാണ്. ബാലനും യുവാവും വെവ്വേറെയാണ്. നിർധനനും കോടീശ്വരനും തമ്മിൽ അന്തരമുണ്ട്. പക്ഷേ ഇപ്പറഞ്ഞ ഉപാധികൾ മാറ്റിനിർത്തിയാൽ രണ്ടു പേരും ഒന്നു തന്നെയാണ്. അദ്വൈതിയായ ആചാര്യരുടെ വ്യാഖ്യാനപ്രകാരം ഇവ രണ്ടും ഒന്നാണെന്നു മാത്രമല്ല, ഇതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഇവിടെയില്ല എന്നും ആവർത്തിച്ചാവർത്തിച്ച് പറയുന്നു. 'നേഹ നാനാസ്തി കിഞ്ചന' - ദ്വൈതം ലവലേശം പോലും ഇവിടെയില്ല.
'തത്ത്വമസി' എന്ന മഹാവാക്യത്തിന്റെ വാച്യാര്ഥം തത്-ബ്രഹ്മം, ത്വം-നീ, അസി-ആകുന്നു, എന്നാണ്. ഉദ്ദാലകന് 'തത്ത്വമസി' എന്ന മഹാവാക്യം പുത്രനും ശിഷ്യനുമായ ശ്വേതകേതുവിന് ഉപദേശിച്ചപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന് ജ്ഞാനം സിദ്ധിച്ചുവെന്ന് ശ്രുതി പരാമര്ശമുണ്ട്. പരബ്രഹ്മം സച്ചിദാനന്ദാത്മകവും ഏകവും അദ്വിതീയവുമാണെന്നും ഇതിനെ പ്രാപിക്കലാണ് മോക്ഷമെന്നുമാണ് വേദാന്തം അനുശാസിക്കുന്നത്. അവിദ്യ അഥവാ മായ കൊണ്ടാണ് യാഥാര്ഥ്യസ്ഥിതി മനസിലാക്കാതെ ദ്വൈതചിന്ത ഉടലെടുക്കുന്നതെന്ന് ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യര് വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. വൈവിധ്യത്തിലെ ഏകത്വം അനുഭവിച്ചറിയുന്നതാണ് മോക്ഷം എന്നും മോക്ഷ സമ്പാദനത്തിന് കര്ശനമായ ശിക്ഷണം കൂടിയേ തീരുവെന്നും ഉപനിഷദ് വചനങ്ങള് അനുശാസിക്കുന്നുണ്ട്. ഇതിനായി 'ശ്രവണമനനനിദിധ്യാസനാദി'കളാ
ജീവാത്മാവ് അവിദ്യഹേതുകമായാണ് മായയാകുന്ന പരിമിത ദര്പ്പണത്തിലൂടെ പ്രതിബിംബിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ടാണ് യാഥാര്ഥ്യം മനസ്സിലാക്കാനാകാതെ പോകുന്നത്. ആത്യന്തികസത്യത്തിലേക്കുള്ള
തത്ത്വമസി - അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി
നാല് വേദങ്ങളിലും ഓരോ മഹാവാക്യങ്ങള് ഉണ്ട്.
'തത്ത്വമസി', 'അയമാത്മാബ്രഹ്മ', 'പ്രജ്ഞാനം ബ്രഹ്മ','അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി'
എന്നിവയാണ് അത്.
തത്ത്വമസി - (അത്) ബ്രഹ്മം നീ തന്നെ (തത് ത്വം അസി),
അയമാത്മാബ്രഹ്മ - ഈ ജീവാത്മാവ് ബ്രഹ്മം തന്നെ,
പ്രജ്ഞാനം ബ്രഹ്മ- ബോധം ആണ് ബ്രഹ്മം,
അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി - ഞാന് ബ്രഹ്മം ആകുന്നു.
തത്ത്വമസി മഹാമ്മ്യം
വേദവാക്യങ്ങളിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രാചാരമുള്ള വാക്യമാണ് തത്ത്വമസി. നാലു വേദങ്ങളിൽ നിന്നും തെരഞ്ഞെടുത്ത നാലു വാക്യങ്ങളെയാണ് മഹാവാക്യങ്ങൾ എന്നു പറയുന്നത്. മഹാവാക്യങ്ങൾ താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നവയാണ്.
പ്രജ്നാനം ബ്രഹ്മഃ - ശുദ്ധബോധമാണ് ബ്രഹ്മം
തത്ത്വമസി - അത് നീ ആകുന്നു.
അയമാത്മാ ബ്രഹ്മഃ - ഈ ആത്മാവ് ബ്രഹ്മം തന്നെ
അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി - ഞാൻ ബ്രഹ്മമാകുന്നു.
ഗുരു ശിഷ്യന് പകർന്നു കൊടുക്കുന്ന അറിവ് ശിഷ്യൻ സാധനയിലൂടെ സാക്ഷാൽക്കരിക്കുന്നതിന്റെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളാണ് ഈ നാലു മഹാവാക്യങ്ങളിലൂടെ ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുന്നത്. ആദ്യത്തെ വാക്യത്തെ നിർവചന വാക്യം എന്നു പറയുന്നു. സാക്ഷാൽക്കരിക്കേണ്ടുന്നതിന
മഹാ വാക്യങ്ങളിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും ചെറുതും അതേ സമയം ഏറ്റവും ഗഹനവും ആണ് തത്ത്വമസി എന്ന ഉപദേശ വാക്യം. ഋഗ്വേദത്തിലെ ഛാന്ദോഗ്യോപനിഷത്തിൽ നിന്നാണ് തത്ത്വമസി എടുത്തിട്ടുള്ളത്. ശ്വേതകേതു എന്ന ബ്രാഹ്മണകുമാരന് പിതാവായ ഗുരു ഉപദേശിക്കുന്ന വാക്യമാണ് തത്ത്വമസി. വാക്യത്തിന്റെ ഗഹനത കൊണ്ടാകണം ഉപനിഷത്തിൽ ഈ വാചകം ഒൻപത് തവണ ആവർത്തിക്കപ്പെടുന്നു; അഥവാ ഒൻപതാമത്തെ തവണ ഉപദേശിച്ചപ്പോഴായിരിക്കണം ശ്വേതകേതു അതിന്റെ പൂർണ്ണമായ അർത്ഥം ഉൾക്കൊണ്ടത്. തത്ത്വമസി എന്ന വാചകം പിരിച്ചെഴുതുമ്പോൾ തത് + ത്വമസി എന്ന് ലഭിക്കും. തത് എന്ന വാക്കിനർത്ഥം അത് എന്നാണ്. ത്വമസി എന്നാൽ നീ ആകുന്നു എന്നർത്ഥം.
വാക്യത്തിന്റെ ഗഹനത കണക്കിലെടുത്ത് ഈ മഹാവാക്യത്തിനുള്ള വ്യാഖ്യാനമായി ശങ്കരാചാര്യർ വാക്യവൃത്തി എന്ന പേരിൽ ഒരു പ്രകരണ ഗ്രന്ഥം എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. സ്വതന്ത്രമായ ഒരു തത്ത്വവും പറയാതെ വേദത്തിലും ഉപനിഷത്തിലും പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന തത്ത്വങ്ങളെ വിദ്യാർത്ഥിക്ക് എളുപ്പം മനസ്സിലാകുന്ന രീതിയിൽ ആവർത്തിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങളാണ് പ്രകരണ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ. അനുഷ്ടുപ്പ് എന്ന വൃത്തത്തിലുള്ള സരളമായ ശ്ളോകങ്ങളിലൂടെ ആചാര്യർ ഈ മഹാവാക്യത്തിൽ മറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന സത്യത്തിന്റെ ചുരുളഴിയിക്കുന്നു. ആചാര്യരുടെ വ്യാഖ്യാനപ്രകാരം വാക്യവൃത്തിയിൽ മൂന്നു ഭാഗങ്ങളിലായി 'അത്' എന്ന് വിവക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതിനെയും
തത് (അത്)
---------------
ആദി ശങ്കരന്റെ വാക്യവൃത്തി ആധാരമായി തത് എന്ന പദം നിർവചിച്ചാൽ സകല ലോകത്തിനും ആധാരമായ, ബോധസ്വരൂപമായ (എല്ലാം അറിയുന്നതായ) , സർവ വ്യാപിയായ (എല്ലായിടത്തും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതായ), അജാതമായ (ജനിക്കാത്തത്), അമരമായ (മരിക്കാത്തത്), അനന്ദരൂപമായ പരബ്രഹ്മമാണ് ശ്വേതകേതുവിന് അഥവാ ഒരു സാധകന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നത്
ത്വം (നീ)
--------------
ഉപനിഷത്തിലെ വാച്യാർത്ഥമെടുത്താൽ ശ്വേതകേതുവിനെയാണ് നീ എന്നു ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നത്. പൊതുവായി അർത്ഥമെടുത്താൽ ഓരോ സാധകനും ഇതിൽപ്പെടുന്നു. എന്തിനേയാണോ സാക്ഷാൽക്കരിക്കുവാനായി ഉപദേശിക്കപ്പെടുന്നത് അതിനു പറഞ്ഞിട്ടുള്ള യാതൊരു ഗുണഗണങ്ങളും ഇല്ലാത്തതിനെയാണ് 'നീ' എന്നു പറയുന്നത്. അഥവാ അത് നീ ആകുന്നു എന്നു പറയുമ്പോൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്ന 'അതി'നുള്ള യാതൊരു ഗുണവും നീ എന്നു പറയുന്നതിനില്ല. തന്നെയുമല്ല, കാഴ്ചയിൽ നേർവിപരീതഗുണങ്ങളുണ്ടു താനും. രാവും പകലും പോലെ വിപരീതങ്ങളായി രണ്ടു ധ്രുവങ്ങളിൽ നിൽക്കുന്നതും കാഴ്ചയിലും ഫലത്തിലും വ്യത്യസ്തങ്ങളുമായ രണ്ടു പദാർത്ഥങ്ങൾ ഒന്നാണെന്ന് പറയുമ്പോൾ, അതെങ്ങിനെ ഒന്നായിതീരും എന്നു കാര്യകാരണ സഹിതം വിശദീകരിക്കേണ്ടുന്ന ആവശ്യം കൂടിയുണ്ട്. ഇതു മനസ്സിലാക്കിയാണ് എല്ലാ സംശയങ്ങളും ദൂരീകരിക്കുന്ന രീതിയിൽ ശങ്കരാചാര്യർ വാക്യവൃത്തിയിലൂടെ വ്യാഖ്യാനമെഴുതിയത്.
അസി (ആകുന്നു)
----------------------
ശങ്കരൻ തന്റെ യുക്തിസഹജമായ വാക്കുകളിലൂടെ 'അതി'നേയും 'നീ' യേയും തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. നീ എന്നു പറയുന്നതിന്റെ അസ്തിത്വം അരക്കിട്ടുറപ്പിക്കുന്നതിനു
No comments:
Post a Comment